Reisverslag: Een bezoek aan Ibănești

De grote zomerontmoeting van Friends of Europe vond in 2023 plaats in Roemenië en wel in
Ibănești. Ibănești is een gemeente in het district Mures, Transsylvanië richting de grens met
Oekraïne. Ibănești bestaat uit tien dorpen en heeft zo’n 4500 inwoners. Roemeens
Katholieken vertegenwoordigen het grootste deel van de bevolking (90%) daarna heb je nog
Roemeens-Grieks-orthodox, Zevendedagadventisten, Pentecosten en Baptisten. De dorpen
liggen aaneengeschakeld in een vallei met een riviertje aan de voet van de Karpaten. De
dorpen zijn zeer traditioneel en de inwoners zijn enthousiaste jagers. De natuurlijke
omgeving is authentiek met veel bos op steile berghellingen.

De jaarlijkse zomermeeting stond zoals gebruikelijk in het teken van de ontmoeting ‘people
meet people’, maar daarnaast was er ook de ontmoeting van de burgemeesters. Tijdens
deze Mayors Meeting wordt verantwoording afgelegd over de projecten en de financiën.
Daarnaast was er de verkiezing van een nieuw presidium en president. Boy Scholtze trad af
vanwege het feit dat hij burgemeester in Drimmelen is geworden. En zoals wij allemaal
weten is Drimmelen geen Friends of Europe gemeente.
De Essche delegatie bestond uit Elly van den Broek, Ria Bekkers, Kees Stigter, Jody en Renske
van Grinsven, Gerard Pijnenburg, Niek van de Loo en Ronald van Meygaarden. We werden
vergezeld door de president en secretaris van de Charter; Boy Scholtze en Hester Binnendijk.

Dag 1 (6 juli 2023)
Met de trein van 7.38 uur vertrok het grootste deel van de delegatie naar Schiphol. De rest
kwam iets later. Bagageafgifte etc. ging voorspoedig en al rap kon iedereen aan de koffie en
wachten tot de gate openging. Een kleine gatewisseling zorgde misschien wat voor
verwarring, maar iedereen zat op tijd op zijn of haar plekje in het Tarum toestel. Uiteindelijk
vertrokken we toch een half uur te laat. In Boekarest moesten we overstappen om terug te
vliegen naar Cluj. In Cluj kwamen we uiteindelijk veel te laat aan waardoor de bus naar
Ibănești al vertrokken was, gewoon zonder ons. Bovendien misten wij een koffer van Kees.
De dag die goed begon, eindigde toch wat minder. Later op de avond werden wij alsnog
opgepikt en reisden we met de delegaties van Portugal en Oostenrijk samen naar Ibănești.
waar we om 2.15 uur aankwamen. Nog een half uurtje later werden we afgeleverd op ons
logeeradres: een ietwat duistere jachthut aan het einde van de bewoonde wereld.
We hadden qua bedden niets te kiezen meer, dus Elly en Ria schoven een twijfelaartje in op
de eerste verdieping, Kees en ik deelden noodgedwongen de bedbank in de woonkamer.

Dag 2 (7 juli 2023)
Om 7.00 op om op tijd te zijn voor het programma. ‘s Nachts waren we er al achter gekomen
dat wij niet alleen in het jachthuis waren. Uiteindelijk bleken er al twee Bulgaren en één
Luxemburgse te gast te zijn in het huis van de zoon van Cornelia.
De familie van Cornelia heeft een kaasfabriek, maakt worst en is een notabele familie in het
dorp. Iedere ochtend kwamen Cornelia en een vriendin ons ontbijt verzorgen. Ze hadden
ook de taak ons naar de verschillende locaties te brengen. In praktijk bleek dat de weg in het
dal te zijn. Daar kwam de bus en die vervoerde ons verder.
Zoals gewoonlijk werd de meeting gestart met de grote vlaggenparade. Onze club werd naar
een parkeerplaats in het midden van de vallei gebracht waar wij ons konden scharen achter
een in klederdracht gestoken meisje. Vervolgens liepen wij in optocht achter onze nationale
vlag richting dorpsplein, gemeentehuis. Daar werd na allerlei toespraken een wegwijzer
onthuld. We weten nu dat Esch 1523 km van Ibănești verwijderd ligt.
Na de optocht was het tijd voor de excursies. De eerste stop was om ons te laten zien hoe
dol men hier op jagen is. Bij een flink landhuis (Casa Cerbului) werden wij het
trofeeënparadijs ingeleid en bleek dat de bevolking iets meer kapitaalkrachtig was dan wij
dachten. Het meeste geschoten wild kwam uit Afrika. Dus, deze eenvoudige mensen zagen
toch kans om met regelmaat op andere continenten te gaan jagen.
Daarna door naar Lapusna, een oud klooster met prachtig houten kerkje. Vanuit het klooster
liepen we door het bos naar het jachthuis van de Ceausescu’s. Geheel passend bij de
geschiedenis van deze familie betrok de lucht met regenwolken en sloeg het weer om van
prachtig naar naargeestig en somber. Dit was enorm jammer want aan het einde van de dag
was sport en spel gepland en dit kon vanwege de regen dus niet doorgaan. Gelukkig bleek
het voormalige ‘bio vakantieoord’ voor de communistische jeugd over een fantastisch
clubhuis te beschikken, zodat de middag en avond doorgebracht kon worden met dans en
drank en een grootste bbq. Ik heb een deel van de middag in een van de kleine huisjes
doorgebracht om wat werk weg te werken.
Terug in onze jachthut heb ik voor mijzelf een bed gecreëerd op een bank onder de trap
(Harry Potter waardig) zodat zowel Kees, als ik, een beetje beter konden slapen. En om het
feest compleet te maken, de koffer van Kees was inmiddels met zijn eigenaar herenigd.
Onder genot van een borrel in ons ranzige keukentje (met muis) hebben Kees, Ellie, Ria en ik
de dag nog even doorgenomen.

Dag 3 (8 juli 2023)
Nadat de dames ons ontbijt geserveerd hadden en verwoede pogingen ondernomen hadden
ons de nodige alcohol naar binnen te laten gieten, mochten we weer op pad. Met de bus
naar Reghin. Daar wachtte ons een excursie door een vioolfabriek en een dansdemo door
kinderen van de dansopleiding. Geen breakdance of andere hippe uitspattingen, neen kleine
en minder kleine kinderen waagden zich aan klassieke dans. Latin en ballroom. Natuurlijk
waren de vioolfabriek en de dansschool geparenteerd aan de zuivelfabriek en de
worstmakerij van onze hosts.
Na deze culturele verrassing mochten wij aan de lunch. Hier was tevens een workshop
gepland maar die verliep niet geheel vlekkeloos. Na de lunch terug naar jachthut om ons
voor te bereiden op de culinaire avond. Het weer was inmiddels fantastisch: gewoon lekker
warm.
Op een soort van festivalterrein met diverse blokhutten en gebouwtjes richtten wij onze
stand in. Onze delegatie had de nodige lekkernijen meegenomen zoals poffertjes,
bitterkoekjes, kaas en Amsterdamse uitjes maar belangrijker nog: jonge jenever,
oranjebitter, dropshot en stroopwafellikeur. Deze drankjes werden in shot glaasjes
vakkundig aan de man gebracht door onze frauen Antje en stoere boeren. We hadden niet
voor niets onze klompen boerenzakdoeken en gilletjes meegebracht.
Ook de andere landen hadden weer uitgepakt. Kroatië had een serie matrozen op de been
gebracht waarop Jean Paul Gautier jaloers zou zijn. De Denen hadden zich vermomd als
Vikingen en toutes Ibănești heeft zich kunnen vergapen aan exotische verrassingen uit
andere landen onder het genot van nog meer exotische nationale drankjes en hapjes.
De avond werd helemaal een succes omdat we mochten volksdansen en bewegen op
topnummers uit de verschillende nationale hitparades van de afgelopen 50 jaar.
Onder begeleiding hebben wij diep in de nacht het feestterrein verlaten. Dit was
noodzakelijk omdat de bruine beren in de bosjes rond het terrein op ons zaten te wachten.
Uiteraard hebben we weer gezellig nagepraat onder het genot van de worstjes van Cornelia
en een afzakkertje. Onze jongeren waren inmiddels heel erg aan het integreren met de
andere jongeren, dus wij hadden alle attributen alvast meegenomen waaronder ook de
schoenen van Gerard. De andere dag zou blijken hoe blij hij was dat wij zijn schoenen
hadden en hoe niet blij hij was dat we ze meegenomen hadden. Klompen doen toch een
beetje pijn.

Dag 4 (9 juli 2023)
Na het ontbijt was het tijd voor de grote vergadering van de burgemeesters. Ik geloof niet
dat er heel veel burgemeesters waren, maar enfin. We mochten plaatsnemen aan tafels met
onze vlaggetjes erop en vervolgens kwamen de toespraken, de financiën en alles wat verder
ter tafel komt op tafel. Na decharge van het bestuur was het tijd voor Boy om afscheid te
nemen en de verkiezing van het nieuwe presidium en de nieuwe president aan te kondigen.
Dit laatste was niet heel ingewikkeld, want er was slechts éen kandidaat. Daarmee was de
president alvast gekozen. De overige bestuursleden namen wat meer tijd in beslag. Een voor
een mochten wij ons kandidatenlijstje inleveren en aan de hand daarvan werd het nieuwe
bestuur vastgesteld. Het was een lange zit. Om 12.45, na de lunch, hebben we nog snel een
groepsfoto gemaakt en konden wij weer terug naar ons verblijf. Opnieuw werd ik gereden
door onze Bulgaarse huisgenoot die in plaats van zijn burgemeester was gekomen samen,
met, zoals hij het noemde, een groep party girls.
Het avondprogramma stond in het teken van het afscheid. Zoals gewoonlijk wordt er
afgesloten met een diner waarbij de gastgezinnen en hun gasten gezamenlijk aan tafel gaan.
Daarna natuurlijk wederom feest. Tijdens de borrel was er een toespraak van de
burgemeester en ook Boy kreeg ruim tijd voor zijn afscheidsspeech. De cadeautjes werden
uitgewisseld. En over cadeautjes gesproken. In de jachthut hebben wij tal van Hollandse
lekkernijen, kaasplankjes, messen Delftsblauwe home decorations achtergelaten. Cornelua
zal er niet echt behoefte aan gehad hebben, haar vriendin des te meer.

Dag 5 (10 juli 2023)
Terug naar Nederland. We waren eraan toe. Hoe mooi Roemenië ook is. Er gaat niets boven
Esch. We moesten er natuurlijk wel eerst zien te komen. Dat kostte enige moeite. Na de
flinke busrit en het inchecken van de bagage bleek ons vliegtuig enorme vertraging te
hebben.

Gevolg was dat wij in Boekarest aankwamen op zo’n beetje het moment dat onze vlucht
naar Nederland zou vertrekken. En hoewel ook de vlucht naar Amsterdam vertraging had
was het niet vanzelfsprekend dat wij op tijd aan de gate konden zijn. Gelukkig had Kees
gezien dat onze door gelabelde bagage al ingeladen was. Dat was ons geluk. Met rennen,
voordringen en vooruitlopers belanden wij allemaal aan board.
Met de trein van Amsterdam naar den Bosch alwaar wij keurig afgehaald werden. Veel
indrukken rijker, maar heerlijk weer in ons eigen dorp.

Geschreven door Ronald van Meygaarden