Verslag Bucine 31 mei – 02 juni 2019

Als heel Esch zich vermaakt op het Bierpompfeest rijden wij ruim 1400 kilometer naar het zuiden. Dit jaar bezoeken wij het Flowerfestival in Bucine, een jaarlijks terugkerend feest met bloemen en planten, eten en drinken, muziek en dans.

Het is een lange rit maar het uitzicht is adembenemend: niet de files in Zuid-Duitsland maar wel de witte bergtoppen van de Alpen in Oostenrijk en de uitlopers van de Dolomieten in Noord-Italië. In de loop van de avond bereiken wij ons overnachtingshotel in Florence: een verbouwd klooster op tien minuten loopafstand van Ponte Vecchio. Vanaf Florence is het nog een uur rijden naar Bucine en omdat wij pas vrijdags worden verwacht hebben we nog een avond en een dag om Florence te bezoeken … en dat doen we dan ook.

Vrijdag laat in de middag zetten wij onze reis voort en komen, zoals afgesproken, in Bucine aan waar Lucrezia en Caterina op ons staan te wachten. We worden hartelijk verwelkomd en Stefano Valentini wordt op de hoogte gebracht van onze aankomst. Al vrij snel maken we kennis met Stefano en hij leidt ons rond door Bucine. Zo komen we te weten waar het Theater is waar op zaterdagochtend de kennismaking zal plaatsvinden, waar onze stand staat, de ruimte waar iedereen is uitgenodigd voor de lunch en het diner. Kortom we lopen omhoog en omlaag om het dorpje te leren kennen.

We maken kennis met Alexandro en zijn zoon Alberto. De komende drie nachten mogen wij gebruik maken van een van hun vakantiewoningen in het kleine plaatsje Pogi, enkele kilometers van Bucine. We arriveren op het domein met verbouwde schuur, twee vakantiewoningen, een feesttent, een tennisbaan, een zwembad en bovenal een schitterend uitzicht over het dal.

Zaterdagochtend zou om 10.30 uur iedereen verwelkomd worden in het Theater. Helaas werd dit een uurtje later omdat er nog geoefend en gesoundcheckt moest worden, dan maar ons standje inrichten met de meegebrachte producten.  Drie soorten kaas, peperkoek, speculaas, crackers met hagelslag, muisjes en pindakaas, voldoende snoep en natuurlijk de Schrobbelaer. De Nederlandse vlagt hangt en we zijn herkenbaar door onze Delftsblauwe jassen. Foto’s van en filmpjes over Esch met Hollandse muziek laten we zien en horen via de laptop. Laat de mensen maar komen!

Wij delen de tent met een groep jonge Hongaarse volksdansers, die hun wijn en belegde brood achterlaten om diverse optredens in het dorp te doen. Onze buren komen uit Colombia en de vele jonge, schaarsgeklede vrouwen trekken menig man, jong en oud, aan. Daarnaast staat de Legio I Italica, een aantal Romeins verklede mannen die de Romeinse battles hier en daar naspelen. De week daarna gingen zij een slag in Duitsland naspelen en ze wisten nu al dat ze deze zouden gaan verliezen.

In het Theater is het te doen en we lopen na een uurtje terug voor de kennismaking. Bijna elke regio in Italië is aanwezig en stelt zich voor en geeft een kleine gift aan het organiserend commitee. Ook wij komen aan de beurt als de zaal al voor drie kwart leeg is (iedereen is al naar zijn standje) en Ad bedankt hen voor de uitnodiging en het warme welkom. Als het officiele gedeelte voorbij is, gaan wij onze stand ook bemannen.

In het begin gaat het moeizaam, maar als de ochtend voorbij is, komen de mensen: inwoners van Bucine, de standhouders zelf en ook Nederlandse toeristen. Zij zijn verbaasd over onze aanwezigheid. We leggen daarom ook zoveel mogelijk het concept uit van Friends of Europe, People Meet People.

Tijdens de lunch en het diner wordt gepraat, gelachen en gezongen. Aan lange tafels mogen we plaatsnemen nadat we, natuurlijk, de pasta op onze borden hebben geschept. Het is een gezellige drukte.

Zo nu en dan lopen we door Bucine, genietend van de culinaire versnaperingen en van de vriendelijke mensen ondanks dat niet iedereen Engels spreekt. Stefano komt regelmatig langs en brengt zelfs de kersverse burgemeester mee.

En zo gaat de dag voorbij. Mooi weer, leuke mensen en heerlijk eten en dan moeten we nog feesten. Lokale dj’s zijn uitgenodigd om voor iedereen een gezellige nacht te verzorgen. Tot in de vroege uurtjes gaat het feest door maar niet voor ons. Wij gaan terug naar onze tijdelijke woning; morgen is er weer een dag.

Zondagochtend en de zon staat weer hoog aan de hemel.  Iedereen is weer in de weer om zijn stand in orde te maken en de streekproducten aan de man/vrouw te brengen. Nog meer dan gisteren loopt het dorp vol met de inwoners, mensen uit de regio en buitenlandse toeristen. Stefano zien we regelmatig voorbij en aankomen en ook de burgemeester brengt nog een bezoek. Samen drinken we een glaasje Schrobbelaer. Het is een gezellige drukte.

Na de optredens van de diverse dansgroepen voor het park, gaan al enkele standhouders hun spullen in pakken of zelfs hun producten uit delen. Zo krijgen wij Italiaanse lavendel in onze handen gedrukt. We ruimen de boel ook maar op en nemen afscheid van onze buren en van Stefano.

Maandag moeten we in één dag thuis zijn want dinsdag moet weer gewerkt worden, maar we kijken terug op een heel gezellig en goed verzorgd weekend. Grote dank aan iedereen die hiervoor heeft zorggedragen.

                                    Arrivederci en hopelijk tot een volgende keer !

                                            Willy en Francien Vorstenbosch

                                            Ad en Elly van den Broek